ANT0104 Ultra Wideband Omnidirectionele Antenne

Voor de praktische meting van de antenne-richtingscoëfficiënt D definiëren we deze vanuit de dimensie van het stralingsbereik van de antenne.

Richtingscoëfficiënt D is de verhouding van de maximale uitgestraalde vermogensdichtheid P(θ,φ) Max tot de gemiddelde waarde ervan P(θ,φ)av op een bol in het verre veld, en is een dimensieloze verhouding groter dan of gelijk aan 1. De berekeningsformule is als volgt:

Bovendien kan de richtingsgevoeligheid D worden berekend met de volgende formule:

D = 4 PI / Ω _A

In de praktijk wordt vaak de logaritmische berekening van D gebruikt om de richtingsversterking van een antenne weer te geven:

D = 10 log ⁡ d

De bovenstaande richtingsgevoeligheid D kan worden geïnterpreteerd als de verhouding van het bereik van de bol (4π rad²) en het bereik van de antennebundel ω _A. Als een antenne bijvoorbeeld alleen naar de bovenste hemisferische ruimte straalt en het bereik van de bundel ω _A = 2π rad² is, dan is de richtingsgevoeligheid:

Als de logaritme van beide zijden van de bovenstaande vergelijking wordt genomen, kan de richtingsversterking van de antenne ten opzichte van de isotropie worden verkregen. Opgemerkt dient te worden dat deze versterking alleen het richtingspatroon van de straling van de antenne kan weergeven, uitgedrukt in dBi, aangezien transmissie-efficiëntie niet als de ideale versterking wordt beschouwd. De berekeningsresultaten zijn als volgt:

3.01 klasse: : dBi d = 10 log ⁡ 2 materiaal

De antenneversterkingseenheden zijn dBi en dBd, waarbij:

DBi: is de winst die de antennestraling verkrijgt ten opzichte van de puntbron, omdat de puntbron een ω _A=4π heeft en de richtingsversterking 0dB bedraagt;

DBd: is de winst van antennestraling ten opzichte van een halve-golfdipoolantenne;

De conversieformule tussen dBi en dBd is:

2.15 klasse: : dBi 0 DBD materiaal